Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 十 [4] => 年 [5] => 尘 [6] => 土 [7] => 湖 [8] => 州 [9] => 梦 [10] => , [11] => 依 [12] => 旧 [13] => 相 [14] => 逢 [15] => 。 [16] => 眼 [17] => 约 [18] => 心 [19] => 同 [20] => , [21] => 空 [22] => 有 [23] => 灵 [24] => 犀 [25] => 一 [26] => 点 [27] => 通 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 寻 [37] => 春 [38] => 自 [39] => 恨 [40] => 来 [41] => 何 [42] => 暮 [43] => , [44] => 春 [45] => 事 [46] => 成 [47] => 空 [48] => 。 [49] => 懊 [50] => 恼 [51] => 东 [52] => 风 [53] => , [54] => 绿 [55] => 尽 [56] => 疏 [57] => 阴 [58] => 落 [59] => 尽 [60] => 红 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 采 [1] => 桑 [2] => 子 [3] => · [4] => 十 [5] => 年 [6] => 尘 [7] => 土 [8] => 湖 [9] => 州 [10] => 梦 )
金朝·王寂的简介
王寂(1128~1194)金代文学家。字元老,号拙轩,蓟州玉田(今河北玉田)人。德三年进士,历仕太原祁县令、真定少尹兼河北西路兵马副都总管。大定二十六年,因救灾之事蒙冤,被贬蔡州防御使,后以中都路转运使致仕。卒谥文肃。工诗文,诗境清刻镵露,古文博大疏畅,著有《拙轩集》。
...〔► 王寂的诗(3篇)〕