Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 秋 [4] => 后 [5] => 亭 [6] => 皋 [7] => 木 [8] => 叶 [9] => 稀 [10] => , [11] => 霜 [12] => 前 [13] => 关 [14] => 塞 [15] => 雁 [16] => 南 [17] => 归 [18] => 。 [19] => 晓 [20] => 云 [21] => 散 [22] => 去 [23] => 山 [24] => 腰 [25] => 瘦 [26] => , [27] => 宿 [28] => 雨 [29] => 来 [30] => 时 [31] => 水 [32] => 面 [33] => 肥 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 吾 [43] => 老 [44] => 矣 [45] => , [46] => 久 [47] => 忘 [48] => 机 [49] => , [50] => 沙 [51] => 鸥 [52] => 相 [53] => 对 [54] => 不 [55] => 惊 [56] => 飞 [57] => 。 [58] => 柳 [59] => 溪 [60] => 父 [61] => 老 [62] => 应 [63] => 怜 [64] => 我 [65] => , [66] => 荒 [67] => 却 [68] => 溪 [69] => 南 [70] => 旧 [71] => 钓 [72] => 矶 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 鹧 [1] => 鸪 [2] => 天 [3] => · [4] => 秋 [5] => 后 [6] => 亭 [7] => 皋 [8] => 木 [9] => 叶 [10] => 稀 )
金朝·王寂的简介
王寂(1128~1194)金代文学家。字元老,号拙轩,蓟州玉田(今河北玉田)人。德三年进士,历仕太原祁县令、真定少尹兼河北西路兵马副都总管。大定二十六年,因救灾之事蒙冤,被贬蔡州防御使,后以中都路转运使致仕。卒谥文肃。工诗文,诗境清刻镵露,古文博大疏畅,著有《拙轩集》。
...〔► 王寂的诗(3篇)〕