Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 村 [4] => 姑 [5] => 儿 [6] => , [7] => 红 [8] => 袖 [9] => 衣 [10] => , [11] => 初 [12] => 发 [13] => 黄 [14] => 梅 [15] => 插 [16] => 秧 [17] => 时 [18] => , [19] => 双 [20] => 双 [21] => 女 [22] => 伴 [23] => 随 [24] => 。 [25] => < [26] => / [27] => p [28] => > [29] => < [30] => p [31] => > [32] => 长 [33] => 歌 [34] => 诗 [35] => , [36] => 短 [37] => 歌 [38] => 诗 [39] => , [40] => 歌 [41] => 里 [42] => 真 [43] => 情 [44] => 恨 [45] => 别 [46] => 离 [47] => , [48] => 休 [49] => 言 [50] => 伊 [51] => 不 [52] => 知 [53] => 。 [54] => < [55] => / [56] => p [57] => > ) Array ( [0] => 长 [1] => 相 [2] => 思 [3] => · [4] => 村 [5] => 姑 [6] => 儿 )
宋代·蔡伸的简介
蔡伸(1088—1156)字伸道,号友古居士,莆田(今属福建)人,蔡襄孙。政和五年(1115)进士。宣和年间,出知潍州北海县、通判徐州。赵构以康王开大元帅幕府,伸间道谒军门,留置幕府。南渡后,通判真州,除知滁州。秦桧当国,以赵鼎党被罢,主管台州崇道观。绍兴九年(1139),起知徐州,改知德安府。后为浙东安抚司参谋官,提举崇道观。绍兴二十六年卒,年六十九。《宋史翼》有传。伸少有文名,擅书法,得祖襄笔意。工词,与向子諲同官彭城漕属,屡有酬赠。有《友古居士词》一卷。 存词175首。
...〔► 蔡伸的诗(3篇)〕