Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 风 [4] => 露 [5] => 湿 [6] => 行 [7] => 云 [8] => , [9] => 沙 [10] => 水 [11] => 迷 [12] => 归 [13] => 艇 [14] => 。 [15] => 卧 [16] => 看 [17] => 明 [18] => 河 [19] => 月 [20] => 满 [21] => 空 [22] => , [23] => 斗 [24] => 挂 [25] => 苍 [26] => 山 [27] => 顶 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 万 [37] => 古 [38] => 只 [39] => 青 [40] => 天 [41] => , [42] => 多 [43] => 事 [44] => 悲 [45] => 人 [46] => 境 [47] => 。 [48] => 起 [49] => 舞 [50] => 闻 [51] => 鸡 [52] => 酒 [53] => 未 [54] => 醒 [55] => , [56] => 潮 [57] => 落 [58] => 秋 [59] => 江 [60] => 冷 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 卜 [1] => 算 [2] => 子 [3] => · [4] => 风 [5] => 露 [6] => 湿 [7] => 行 [8] => 云 )
宋代·张元干的简介
元干出身书香门第。其父名动,进士出身,官至龙图阁直学士,能诗。张元干受其家风影响,从小聪明好学,永泰的寒光阁、水月亭是他幼年生活和读书处。十四五岁随父亲至河北官廨(在临漳县)已能写诗,常与父亲及父亲的客人唱和,人称之“敏悟”。
...〔► 张元干的诗(7篇)〕