Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 水 [4] => 涵 [5] => 空 [6] => , [7] => 山 [8] => 照 [9] => 市 [10] => 。 [11] => 西 [12] => 汉 [13] => 二 [14] => 疏 [15] => 乡 [16] => 里 [17] => 。 [18] => 新 [19] => 白 [20] => 发 [21] => , [22] => 旧 [23] => 黄 [24] => 金 [25] => 。 [26] => 故 [27] => 人 [28] => 恩 [29] => 义 [30] => 深 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 海 [40] => 东 [41] => 头 [42] => , [43] => 山 [44] => 尽 [45] => 处 [46] => 。 [47] => 自 [48] => 古 [49] => 空 [50] => 槎 [51] => 来 [52] => 去 [53] => 。 [54] => 槎 [55] => 有 [56] => 信 [57] => , [58] => 赴 [59] => 秋 [60] => 期 [61] => 。 [62] => 使 [63] => 君 [64] => 行 [65] => 不 [66] => 归 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > ) Array ( [0] => 更 [1] => 漏 [2] => 子 [3] => · [4] => 送 [5] => 孙 [6] => 巨 [7] => 源 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕