Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 我 [4] => 来 [5] => 牛 [6] => 渚 [7] => , [8] => 聊 [9] => 登 [10] => 眺 [11] => 、 [12] => 客 [13] => 里 [14] => 襟 [15] => 怀 [16] => 如 [17] => 豁 [18] => 。 [19] => 谁 [20] => 著 [21] => 危 [22] => 亭 [23] => 当 [24] => 此 [25] => 处 [26] => , [27] => 占 [28] => 断 [29] => 古 [30] => 今 [31] => 愁 [32] => 绝 [33] => 。 [34] => 江 [35] => 势 [36] => 鲸 [37] => 奔 [38] => , [39] => 山 [40] => 形 [41] => 虎 [42] => 踞 [43] => , [44] => 天 [45] => 险 [46] => 非 [47] => 人 [48] => 设 [49] => 。 [50] => 向 [51] => 来 [52] => 舟 [53] => 舰 [54] => , [55] => 曾 [56] => 扫 [57] => 百 [58] => 万 [59] => 胡 [60] => 羯 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > [66] => < [67] => p [68] => > [69] => 追 [70] => 念 [71] => 照 [72] => 水 [73] => 然 [74] => 犀 [75] => , [76] => 男 [77] => 儿 [78] => 当 [79] => 似 [80] => 此 [81] => , [82] => 英 [83] => 碓 [84] => 豪 [85] => 杰 [86] => 。 [87] => 岁 [88] => 月 [89] => 匆 [90] => 匆 [91] => 留 [92] => 不 [93] => 住 [94] => , [95] => 鬓 [96] => 已 [97] => 星 [98] => 星 [99] => 堪 [100] => 镊 [101] => 。 [102] => 云 [103] => 暗 [104] => 江 [105] => 天 [106] => , [107] => 烟 [108] => 昏 [109] => 淮 [110] => 地 [111] => , [112] => 是 [113] => 断 [114] => 魂 [115] => 时 [116] => 节 [117] => 。 [118] => 栏 [119] => 干 [120] => 捶 [121] => 碎 [122] => , [123] => 酒 [124] => 狂 [125] => 忠 [126] => 愤 [127] => 俱 [128] => 发 [129] => 。 [130] => < [131] => / [132] => p [133] => > ) Array ( [0] => 念 [1] => 奴 [2] => 娇 [3] => · [4] => 我 [5] => 来 [6] => 牛 [7] => 渚 )
宋代·吴渊的简介
吴渊(1190—1257年)字道父,号退庵。吴柔胜第三子,宣州宁国(今属安徽)人。约生于宋光宗绍熙初,卒于理宗宝祐五年,年约六十八岁左右。嘉定七年中进士,调建德主簿。丞相史弥远在馆中留他,将授以开化尉,他谢道:“甫得一官,何敢躁进。”弥远就不再强他。累官兵部尚书,进端明殿学士,江东安抚使、拜资政殿大学士,封金陵公,徙知福州、福建安抚使,予祠。又力战有功。拜参知政事,未几,卒。渊著有《退庵集》、《退庵词》奏议及易解,《宋史本传》传于世。
...〔► 吴渊的诗(1篇)〕