Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 富 [4] => 贵 [5] => 本 [6] => 无 [7] => 心 [8] => , [9] => 何 [10] => 事 [11] => 故 [12] => 乡 [13] => 轻 [14] => 别 [15] => 。 [16] => 空 [17] => 惹 [18] => 猿 [19] => 惊 [20] => 鹤 [21] => 怨 [22] => , [23] => 误 [24] => 薜 [25] => 萝 [26] => 秋 [27] => 月 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 囊 [37] => 锥 [38] => 刚 [39] => 强 [40] => 出 [41] => 头 [42] => 来 [43] => , [44] => 不 [45] => 道 [46] => 甚 [47] => 时 [48] => 节 [49] => 。 [50] => 欲 [51] => 命 [52] => 巾 [53] => 车 [54] => 归 [55] => 去 [56] => , [57] => 恐 [58] => 豺 [59] => 狼 [60] => 当 [61] => 辙 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > ) Array ( [0] => 好 [1] => 事 [2] => 近 [3] => · [4] => 富 [5] => 贵 [6] => 本 [7] => 无 [8] => 心 )
宋代·胡铨的简介
胡铨(1102年—1180年),字邦衡,号澹庵。吉州庐陵芗城(今江西省吉安市青原区值夏镇)人。南宋爱国名臣、文学家,庐陵“五忠一节”之一,与李纲、赵鼎、李光并称“南宋四名臣”。建炎二年(1128年),胡铨登进士第。初授抚州军事判官,他招募乡丁,助官军捍御金军。后除枢密院编修官。绍兴八年(1138年),秦桧主和,胡铨抗疏力斥,乞斩秦桧与参政孙近、使臣王伦,声振朝野。但遭除名,编管昭州,移谪吉阳军。秦桧死后,内移衡州。宋孝宗即位,复任奉议郎,知饶州。历国史院编修官、兵部侍郎,晚年以资政殿学士致仕。淳熙七年(1180年),胡铨去世,追赠通议大夫,谥号“忠简”。著有《澹庵集》等传世。
...〔► 胡铨的诗(2篇)〕