Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 与 [4] => 鸥 [5] => 为 [6] => 客 [7] => , [8] => 绿 [9] => 野 [10] => 留 [11] => 吟 [12] => 屐 [13] => 。 [14] => 两 [15] => 行 [16] => 柳 [17] => 垂 [18] => 阴 [19] => , [20] => 是 [21] => 当 [22] => 日 [23] => 、 [24] => 仙 [25] => 翁 [26] => 手 [27] => 植 [28] => 。 [29] => 一 [30] => 亭 [31] => 寂 [32] => 寞 [33] => , [34] => 烟 [35] => 外 [36] => 带 [37] => 愁 [38] => 横 [39] => 。 [40] => 荷 [41] => 苒 [42] => 苒 [43] => , [44] => 展 [45] => 凉 [46] => 云 [47] => , [48] => 横 [49] => 卧 [50] => 虹 [51] => 千 [52] => 尺 [53] => 。 [54] => < [55] => / [56] => p [57] => > [58] => < [59] => p [60] => > [61] => 才 [62] => 因 [63] => 老 [64] => 尽 [65] => , [66] => 秀 [67] => 句 [68] => 君 [69] => 休 [70] => 觅 [71] => 。 [72] => 万 [73] => 绿 [74] => 正 [75] => 迷 [76] => 人 [77] => , [78] => 更 [79] => 愁 [80] => 入 [81] => 、 [82] => 山 [83] => 阳 [84] => 夜 [85] => 笛 [86] => 。 [87] => 百 [88] => 年 [89] => 心 [90] => 事 [91] => , [92] => 惟 [93] => 有 [94] => 玉 [95] => 阑 [96] => 知 [97] => , [98] => 吟 [99] => 未 [100] => 了 [101] => , [102] => 放 [103] => 船 [104] => 回 [105] => , [106] => 月 [107] => 下 [108] => 空 [109] => 相 [110] => 忆 [111] => 。 [112] => < [113] => / [114] => p [115] => > ) Array ( [0] => 蓦 [1] => 山 [2] => 溪 [3] => · [4] => 题 [5] => 钱 [6] => 氏 [7] => 溪 [8] => 月 )
宋代·姜夔的简介
姜夔,南宋文学家、音乐家。人品秀拔,体态清莹,气貌若不胜衣,望之若神仙中人。往来鄂、赣、皖、苏、浙间,与诗人词家杨万里、范成大、辛弃疾等交游。庆元中,曾上书乞正太常雅乐,他少年孤贫,屡试不第,终生未仕,一生转徙江湖,靠卖字和朋友接济为生。他多才多艺,精通音律,能自度曲,其词格律严密。其作品素以空灵含蓄著称,有《白石道人歌曲》等。姜夔对诗词、散文、书法、音乐,无不精善,是继苏轼之后又一难得的艺术全才。
...〔► 姜夔的诗(20篇)〕