Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 晓 [4] => 霜 [5] => 初 [6] => 著 [7] => 青 [8] => 林 [9] => , [10] => 望 [11] => 中 [12] => 故 [13] => 国 [14] => 凄 [15] => 凉 [16] => 早 [17] => 。 [18] => 萧 [19] => 萧 [20] => 渐 [21] => 积 [22] => , [23] => 纷 [24] => 纷 [25] => 犹 [26] => 坠 [27] => , [28] => 门 [29] => 荒 [30] => 径 [31] => 悄 [32] => 。 [33] => 渭 [34] => 水 [35] => 风 [36] => 生 [37] => , [38] => 洞 [39] => 庭 [40] => 波 [41] => 起 [42] => , [43] => 几 [44] => 番 [45] => 秋 [46] => 杪 [47] => 。 [48] => 想 [49] => 重 [50] => 涯 [51] => 半 [52] => 没 [53] => , [54] => 千 [55] => 峰 [56] => 尽 [57] => 出 [58] => , [59] => 山 [60] => 中 [61] => 路 [62] => 、 [63] => 无 [64] => 人 [65] => 到 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > [71] => < [72] => p [73] => > [74] => 前 [75] => 度 [76] => 题 [77] => 红 [78] => 杳 [79] => 杳 [80] => 。 [81] => 溯 [82] => 宫 [83] => 沟 [84] => 、 [85] => 暗 [86] => 流 [87] => 空 [88] => 绕 [89] => 。 [90] => 啼 [91] => 螀 [92] => 未 [93] => 歇 [94] => , [95] => 飞 [96] => 鸿 [97] => 欲 [98] => 过 [99] => , [100] => 此 [101] => 时 [102] => 怀 [103] => 抱 [104] => 。 [105] => 乱 [106] => 影 [107] => 翻 [108] => 窗 [109] => , [110] => 碎 [111] => 声 [112] => 敲 [113] => 砌 [114] => , [115] => 愁 [116] => 人 [117] => 多 [118] => 少 [119] => 。 [120] => 望 [121] => 吾 [122] => 庐 [123] => 甚 [124] => 处 [125] => , [126] => 只 [127] => 应 [128] => 今 [129] => 夜 [130] => , [131] => 满 [132] => 庭 [133] => 谁 [134] => 扫 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 龙 [2] => 吟 [3] => · [4] => 落 [5] => 叶 )
宋代·王沂孙的简介
王沂孙,字圣与,号碧山、中仙、玉笥山人。会稽(今浙江绍兴)人,年辈大约与张炎相仿,入元后曾任庆元路学正。有《花外集》,又名《碧山乐府》。
...〔► 王沂孙的诗(6篇)〕