Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 少 [4] => 日 [5] => 都 [6] => 门 [7] => 路 [8] => 。 [9] => 听 [10] => 长 [11] => 亭 [12] => , [13] => 青 [14] => 山 [15] => 落 [16] => 日 [17] => , [18] => 不 [19] => 如 [20] => 归 [21] => 去 [22] => 。 [23] => 十 [24] => 八 [25] => 年 [26] => 间 [27] => 来 [28] => 往 [29] => 断 [30] => , [31] => 白 [32] => 首 [33] => 人 [34] => 间 [35] => 今 [36] => 古 [37] => 。 [38] => 又 [39] => 惊 [40] => 绝 [41] => , [42] => 五 [43] => 更 [44] => 一 [45] => 句 [46] => 。 [47] => 道 [48] => 是 [49] => 流 [50] => 离 [51] => 蜀 [52] => 天 [53] => 子 [54] => , [55] => 甚 [56] => 当 [57] => 初 [58] => , [59] => 一 [60] => 似 [61] => 吴 [62] => 儿 [63] => 语 [64] => 。 [65] => 臣 [66] => 再 [67] => 拜 [68] => , [69] => 泪 [70] => 如 [71] => 雨 [72] => 。 [73] => < [74] => / [75] => p [76] => > [77] => < [78] => p [79] => > [80] => 画 [81] => 堂 [82] => 客 [83] => 馆 [84] => 真 [85] => 无 [86] => 数 [87] => 。 [88] => 记 [89] => 画 [90] => 桥 [91] => , [92] => 黄 [93] => 竹 [94] => 歌 [95] => 声 [96] => , [97] => 桃 [98] => 花 [99] => 前 [100] => 度 [101] => 。 [102] => 风 [103] => 雨 [104] => 断 [105] => 魂 [106] => 苏 [107] => 季 [108] => 子 [109] => , [110] => 春 [111] => 梦 [112] => 家 [113] => 山 [114] => 何 [115] => 处 [116] => ? [117] => 谁 [118] => 不 [119] => 愿 [120] => , [121] => 封 [122] => 侯 [123] => 万 [124] => 户 [125] => ? [126] => 寂 [127] => 寞 [128] => 江 [129] => 南 [130] => 轮 [131] => 四 [132] => 角 [133] => , [134] => 问 [135] => 长 [136] => 安 [137] => , [138] => 道 [139] => 上 [140] => 无 [141] => 人 [142] => 住 [143] => 。 [144] => 啼 [145] => 尽 [146] => 血 [147] => , [148] => 向 [149] => 谁 [150] => 诉 [151] => ? [152] => < [153] => / [154] => p [155] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 缕 [2] => 曲 [3] => · [4] => 闻 [5] => 杜 [6] => 鹃 )
宋代·刘辰翁的简介
刘辰翁(1233.2.4—1297.2.12),字会孟,别号须溪。庐陵灌溪(今江西省吉安市吉安县梅塘乡小灌村)人。南宋末年著名的爱国诗人。 景定三年(1262)登进士第。他一生一生致力于文学创作和文学批评活动,为后人留下了可贵的丰厚文化遗产,遗著由子刘将孙编为《须溪先生全集》,《宋史·艺文志》著录为一百卷,已佚。
...〔► 刘辰翁的诗(4篇)〕