Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 凉 [4] => 生 [5] => 遥 [6] => 渚 [7] => 。 [8] => 正 [9] => 绿 [10] => 芰 [11] => 擎 [12] => 霜 [13] => , [14] => 黄 [15] => 花 [16] => 招 [17] => 雨 [18] => 。 [19] => 雁 [20] => 外 [21] => 渔 [22] => 村 [23] => , [24] => 蛩 [25] => 边 [26] => 蟹 [27] => 舍 [28] => , [29] => 绛 [30] => 叶 [31] => 满 [32] => 秋 [33] => 来 [34] => 路 [35] => 。 [36] => 世 [37] => 事 [38] => 不 [39] => 离 [40] => 双 [41] => 鬓 [42] => , [43] => 远 [44] => 梦 [45] => 偏 [46] => 欺 [47] => 孤 [48] => 旅 [49] => 。 [50] => 送 [51] => 望 [52] => 眼 [53] => , [54] => 但 [55] => 凭 [56] => 舷 [57] => 微 [58] => 笑 [59] => , [60] => 书 [61] => 空 [62] => 无 [63] => 语 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 慵 [73] => 觑 [74] => 。 [75] => 清 [76] => 镜 [77] => 里 [78] => , [79] => 十 [80] => 载 [81] => 征 [82] => 尘 [83] => , [84] => 长 [85] => 把 [86] => 朱 [87] => 颜 [88] => 污 [89] => 。 [90] => 借 [91] => 箸 [92] => 青 [93] => 油 [94] => , [95] => 挥 [96] => 毫 [97] => 紫 [98] => 塞 [99] => , [100] => 旧 [101] => 事 [102] => 不 [103] => 堪 [104] => 重 [105] => 举 [106] => 。 [107] => 间 [108] => 阔 [109] => 故 [110] => 山 [111] => 猿 [112] => 鹤 [113] => , [114] => 冷 [115] => 落 [116] => 同 [117] => 盟 [118] => 鸥 [119] => 鹭 [120] => 。 [121] => 倦 [122] => 游 [123] => 也 [124] => , [125] => 便 [126] => 樯 [127] => 云 [128] => 舵 [129] => 月 [130] => , [131] => 浩 [132] => 歌 [133] => 归 [134] => 去 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 喜 [1] => 迁 [2] => 莺 [3] => · [4] => 凉 [5] => 生 [6] => 遥 [7] => 渚 )
宋代·冯去非的简介
冯去非(1192~1272以后),字可迁,号深居,南康都昌(今江西省都昌县)人。淳祐元年(1241)进士。尝为淮东转运司干办。宝祐四年(1256),召为宗学谕。丁大全为左谏议大夫,三学诸生叩阍言不可,理宗下诏禁戒,且立石三学,去非独不肯书名。宝祐五年(1257),罢归庐山,不复仕。景定三年,为范晞文《对床夜语》作序,并有书信一首,自署“深居之人”。论诗以气节自尚。年八十余卒。去非与丞相程元凤、参知政事蔡抗善。吴文英有词与之唱酬。《全宋词》从《阳春白雪》中辑其词三首。《宋史》有传。
...〔► 冯去非的诗(1篇)〕