Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 人 [4] => 间 [5] => 风 [6] => 日 [7] => 不 [8] => 到 [9] => 处 [10] => , [11] => 天 [12] => 上 [13] => 玉 [14] => 堂 [15] => 森 [16] => 宝 [17] => 书 [18] => 。 [19] => < [20] => / [21] => p [22] => > [23] => < [24] => p [25] => > [26] => 想 [27] => 见 [28] => 东 [29] => 坡 [30] => 旧 [31] => 居 [32] => 士 [33] => , [34] => 挥 [35] => 毫 [36] => 百 [37] => 斛 [38] => 泻 [39] => 明 [40] => 珠 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 我 [50] => 家 [51] => 江 [52] => 南 [53] => 摘 [54] => 云 [55] => 腴 [56] => , [57] => 落 [58] => 硙 [59] => 霏 [60] => 霏 [61] => 雪 [62] => 不 [63] => 如 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 为 [73] => 公 [74] => 唤 [75] => 起 [76] => 黄 [77] => 州 [78] => 梦 [79] => , [80] => 独 [81] => 载 [82] => 扁 [83] => 舟 [84] => 向 [85] => 五 [86] => 湖 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 双 [1] => 井 [2] => 茶 [3] => 送 [4] => 子 [5] => 瞻 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕