Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 黄 [4] => 头 [5] => 郎 [6] => , [7] => 捞 [8] => 拢 [9] => 去 [10] => 不 [11] => 归 [12] => 。 [13] => < [14] => / [15] => p [16] => > [17] => < [18] => p [19] => > [20] => 南 [21] => 浦 [22] => 芙 [23] => 蓉 [24] => 影 [25] => , [26] => 愁 [27] => 红 [28] => 独 [29] => 自 [30] => 垂 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 水 [40] => 弄 [41] => 湘 [42] => 娥 [43] => 佩 [44] => , [45] => 竹 [46] => 啼 [47] => 山 [48] => 露 [49] => 月 [50] => 。 [51] => < [52] => / [53] => p [54] => > [55] => < [56] => p [57] => > [58] => 玉 [59] => 瑟 [60] => 调 [61] => 青 [62] => 门 [63] => , [64] => 石 [65] => 云 [66] => 湿 [67] => 黄 [68] => 葛 [69] => 。 [70] => < [71] => / [72] => p [73] => > [74] => < [75] => p [76] => > [77] => 沙 [78] => 上 [79] => 蘼 [80] => 芜 [81] => 花 [82] => , [83] => 秋 [84] => 风 [85] => 已 [86] => 先 [87] => 发 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 好 [97] => 持 [98] => 扫 [99] => 罗 [100] => 荐 [101] => , [102] => 香 [103] => 出 [104] => 鸳 [105] => 鸯 [106] => 热 [107] => 。 [108] => < [109] => / [110] => p [111] => > ) Array ( [0] => 黄 [1] => 头 [2] => 郎 )
唐代·李贺的简介
李贺(约公元791年-约817年),字长吉,汉族,唐代河南福昌(今河南洛阳宜阳县)人,家居福昌昌谷,后世称李昌谷,是唐宗室郑王李亮后裔。有“诗鬼”之称,是与“诗圣”杜甫、“诗仙”李白、“诗佛”王维相齐名的唐代著名诗人。著有《昌谷集》。李贺是中唐的浪漫主义诗人,与李白、李商隐称为唐代三李。有“‘太白仙才,长吉鬼才’之说。李贺是继屈原、李白之后,中国文学史上又一位颇享盛誉的浪漫主义诗人。李贺长期的抑郁感伤,焦思苦吟的生活方式,元和八年(813年)因病辞去奉礼郎回昌谷,27岁英年早逝。
...〔► 李贺的诗(47篇)〕