Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 海 [4] => 上 [5] => 乘 [6] => 槎 [7] => 侣 [8] => , [9] => 仙 [10] => 人 [11] => 萼 [12] => 绿 [13] => 华 [14] => 。 [15] => 飞 [16] => 升 [17] => 元 [18] => 不 [19] => 用 [20] => 丹 [21] => 砂 [22] => 。 [23] => 住 [24] => 在 [25] => 潮 [26] => 头 [27] => 来 [28] => 处 [29] => 、 [30] => 渺 [31] => 天 [32] => 涯 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 雷 [42] => 辊 [43] => 夫 [44] => 差 [45] => 国 [46] => , [47] => 云 [48] => 翻 [49] => 海 [50] => 若 [51] => 家 [52] => 。 [53] => 坐 [54] => 中 [55] => 安 [56] => 得 [57] => 弄 [58] => 琴 [59] => 牙 [60] => 。 [61] => 写 [62] => 取 [63] => 余 [64] => 声 [65] => 归 [66] => 向 [67] => 、 [68] => 水 [69] => 仙 [70] => 夸 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 南 [1] => 歌 [2] => 子 [3] => · [4] => 八 [5] => 月 [6] => 十 [7] => 八 [8] => 日 [9] => 观 [10] => 湖 [11] => 潮 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕