Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 木 [4] => 叶 [5] => 亭 [6] => 皋 [7] => 下 [8] => , [9] => 重 [10] => 阳 [11] => 近 [12] => , [13] => 又 [14] => 是 [15] => 捣 [16] => 衣 [17] => 秋 [18] => 。 [19] => 奈 [20] => 愁 [21] => 入 [22] => 庾 [23] => 肠 [24] => , [25] => 老 [26] => 侵 [27] => 潘 [28] => 鬓 [29] => , [30] => 谩 [31] => 簪 [32] => 黄 [33] => 菊 [34] => , [35] => 花 [36] => 也 [37] => 应 [38] => 羞 [39] => 。 [40] => 楚 [41] => 天 [42] => 晚 [43] => , [44] => 白 [45] => 苹 [46] => 烟 [47] => 尽 [48] => 处 [49] => , [50] => 红 [51] => 蓼 [52] => 水 [53] => 边 [54] => 头 [55] => 。 [56] => 芳 [57] => 草 [58] => 有 [59] => 情 [60] => , [61] => 夕 [62] => 阳 [63] => 无 [64] => 语 [65] => , [66] => 雁 [67] => 横 [68] => 南 [69] => 浦 [70] => , [71] => 人 [72] => 倚 [73] => 西 [74] => 楼 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > [80] => < [81] => p [82] => > [83] => 玉 [84] => 容 [85] => 知 [86] => 安 [87] => 否 [88] => ? [89] => 香 [90] => 笺 [91] => 共 [92] => 锦 [93] => 字 [94] => , [95] => 两 [96] => 处 [97] => 悠 [98] => 悠 [99] => 。 [100] => 空 [101] => 恨 [102] => 碧 [103] => 云 [104] => 离 [105] => 合 [106] => , [107] => 青 [108] => 鸟 [109] => 沉 [110] => 浮 [111] => 。 [112] => 向 [113] => 风 [114] => 前 [115] => 懊 [116] => 恼 [117] => , [118] => 芳 [119] => 心 [120] => 一 [121] => 点 [122] => , [123] => 寸 [124] => 眉 [125] => 两 [126] => 叶 [127] => , [128] => 禁 [129] => 甚 [130] => 闲 [131] => 愁 [132] => ? [133] => 情 [134] => 到 [135] => 不 [136] => 堪 [137] => 言 [138] => 处 [139] => , [140] => 分 [141] => 付 [142] => 东 [143] => 流 [144] => 。 [145] => < [146] => / [147] => p [148] => > ) Array ( [0] => 风 [1] => 流 [2] => 子 [3] => · [4] => 木 [5] => 叶 [6] => 亭 [7] => 皋 [8] => 下 )
宋代·张耒的简介
张耒,北宋文学家,字文潜,号柯山,擅长诗词,为苏门四学士之一。《全宋词》《全宋诗》中有他的多篇作品。早年游学于陈,学官苏辙重爱,从学于苏轼,苏轼说他的文章类似苏辙,汪洋澹泊。其诗学白居易、张籍,如:《田家》《海州道中》《输麦行》多反映下层人民的生活以及自己的生活感受,风格平易晓畅。著作有《柯山集》五十卷、《拾遗》十二卷、《续拾遗》一卷。《宋史》卷四四四有传。
...〔► 张耒的诗(4篇)〕