Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 宫 [4] => 粉 [5] => 雕 [6] => 痕 [7] => , [8] => 仙 [9] => 云 [10] => 堕 [11] => 影 [12] => , [13] => 无 [14] => 人 [15] => 野 [16] => 水 [17] => 荒 [18] => 湾 [19] => 。 [20] => 古 [21] => 石 [22] => 埋 [23] => 香 [24] => , [25] => 金 [26] => 沙 [27] => 锁 [28] => 骨 [29] => 连 [30] => 环 [31] => 。 [32] => 南 [33] => 楼 [34] => 不 [35] => 恨 [36] => 吹 [37] => 横 [38] => 笛 [39] => , [40] => 恨 [41] => 晓 [42] => 风 [43] => 、 [44] => 千 [45] => 里 [46] => 关 [47] => 山 [48] => 。 [49] => 半 [50] => 飘 [51] => 零 [52] => , [53] => 庭 [54] => 上 [55] => 黄 [56] => 昏 [57] => , [58] => 月 [59] => 冷 [60] => 阑 [61] => 干 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 寿 [71] => 阳 [72] => 空 [73] => 理 [74] => 愁 [75] => 鸾 [76] => 。 [77] => 问 [78] => 谁 [79] => 调 [80] => 玉 [81] => 髓 [82] => , [83] => 暗 [84] => 补 [85] => 香 [86] => 瘢 [87] => 。 [88] => 细 [89] => 雨 [90] => 归 [91] => 鸿 [92] => , [93] => 孤 [94] => 山 [95] => 无 [96] => 限 [97] => 春 [98] => 寒 [99] => 。 [100] => 离 [101] => 魂 [102] => 难 [103] => 倩 [104] => 招 [105] => 清 [106] => 此 [107] => , [108] => 梦 [109] => 缟 [110] => 衣 [111] => 、 [112] => 解 [113] => 佩 [114] => 溪 [115] => 边 [116] => 。 [117] => 最 [118] => 愁 [119] => 人 [120] => , [121] => 啼 [122] => 鸟 [123] => 清 [124] => 明 [125] => , [126] => 叶 [127] => 底 [128] => 青 [129] => 圆 [130] => 。 [131] => < [132] => / [133] => p [134] => > ) Array ( [0] => 高 [1] => 阳 [2] => 台 [3] => · [4] => 落 [5] => 梅 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕