Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 烛 [4] => 影 [5] => 摇 [6] => 红 [7] => , [8] => 向 [9] => 夜 [10] => 阑 [11] => , [12] => 乍 [13] => 酒 [14] => 醒 [15] => 、 [16] => 心 [17] => 情 [18] => 懒 [19] => 。 [20] => 尊 [21] => 前 [22] => 谁 [23] => 为 [24] => 唱 [25] => 《 [26] => 阳 [27] => 关 [28] => 》 [29] => , [30] => 离 [31] => 恨 [32] => 天 [33] => 涯 [34] => 远 [35] => 。 [36] => < [37] => / [38] => p [39] => > [40] => < [41] => p [42] => > [43] => 无 [44] => 奈 [45] => 云 [46] => 沉 [47] => 雨 [48] => 散 [49] => 。 [50] => 凭 [51] => 阑 [52] => 干 [53] => 、 [54] => 东 [55] => 风 [56] => 泪 [57] => 眼 [58] => 。 [59] => 海 [60] => 棠 [61] => 开 [62] => 后 [63] => , [64] => 燕 [65] => 子 [66] => 来 [67] => 时 [68] => , [69] => 黄 [70] => 昏 [71] => 庭 [72] => 院 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 忆 [1] => 故 [2] => 人 [3] => · [4] => 烛 [5] => 影 [6] => 摇 [7] => 红 )
宋代·王诜的简介
王诜(1048-1104后),北宋画家。字晋卿,太原(今属山西)人,后徙开封(今属河南)。熙宁二年(1069年)娶英宗女蜀国大长公主,拜左卫将军、驸马都尉。元丰二年,因受苏轼牵连贬官。元祐元年(1086)复登州刺史、驸马都尉。擅画山水,学王维、李成,喜作烟江云山、寒林幽谷,水墨清润明洁,青绿设色高古绝俗。亦能书,善属文。其词语言清丽,情致缠绵,音调谐美。存世作品有《渔村小雪图》《烟江叠嶂图》《溪山秋霁图》等。
...〔► 王诜的诗(1篇)〕