Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 雁 [4] => 怯 [5] => 重 [6] => 云 [7] => 不 [8] => 肯 [9] => 啼 [10] => , [11] => 画 [12] => 船 [13] => 愁 [14] => 过 [15] => 石 [16] => 塘 [17] => 西 [18] => 。 [19] => 打 [20] => 头 [21] => 风 [22] => 浪 [23] => 恶 [24] => 禁 [25] => 持 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 春 [35] => 浦 [36] => 渐 [37] => 生 [38] => 迎 [39] => 棹 [40] => 绿 [41] => , [42] => 小 [43] => 梅 [44] => 应 [45] => 长 [46] => 亚 [47] => 门 [48] => 枝 [49] => , [50] => 一 [51] => 年 [52] => 灯 [53] => 火 [54] => 要 [55] => 人 [56] => 归 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 浣 [1] => 溪 [2] => 沙 [3] => · [4] => 丙 [5] => 辰 [6] => 岁 [7] => 不 [8] => 尽 [9] => 五 [10] => 日 [11] => 吴 [12] => 松 [13] => 作 )
宋代·姜夔的简介
姜夔,南宋文学家、音乐家。人品秀拔,体态清莹,气貌若不胜衣,望之若神仙中人。往来鄂、赣、皖、苏、浙间,与诗人词家杨万里、范成大、辛弃疾等交游。庆元中,曾上书乞正太常雅乐,他少年孤贫,屡试不第,终生未仕,一生转徙江湖,靠卖字和朋友接济为生。他多才多艺,精通音律,能自度曲,其词格律严密。其作品素以空灵含蓄著称,有《白石道人歌曲》等。姜夔对诗词、散文、书法、音乐,无不精善,是继苏轼之后又一难得的艺术全才。
...〔► 姜夔的诗(20篇)〕