Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 燕 [4] => 鸿 [5] => 过 [6] => 后 [7] => 莺 [8] => 归 [9] => 去 [10] => 。 [11] => 细 [12] => 算 [13] => 浮 [14] => 生 [15] => 千 [16] => 万 [17] => 绪 [18] => 。 [19] => 长 [20] => 于 [21] => 春 [22] => 梦 [23] => 几 [24] => 多 [25] => 时 [26] => , [27] => 散 [28] => 似 [29] => 秋 [30] => 云 [31] => 无 [32] => 觅 [33] => 处 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 闻 [43] => 琴 [44] => 解 [45] => 佩 [46] => 神 [47] => 仙 [48] => 侣 [49] => 。 [50] => 挽 [51] => 断 [52] => 罗 [53] => 衣 [54] => 留 [55] => 不 [56] => 住 [57] => 。 [58] => 劝 [59] => 君 [60] => 莫 [61] => 作 [62] => 独 [63] => 醒 [64] => 人 [65] => , [66] => 烂 [67] => 醉 [68] => 花 [69] => 间 [70] => 应 [71] => 有 [72] => 数 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 木 [1] => 兰 [2] => 花 [3] => · [4] => 燕 [5] => 鸿 [6] => 过 [7] => 后 [8] => 莺 [9] => 归 [10] => 去 )
宋代·晏殊的简介
晏殊【yàn shū】(991-1055)字同叔,著名词人、诗人、散文家,北宋抚州府临川城人(今江西进贤县文港镇沙河人,位于香楠峰下,其父为抚州府手力节级),是当时的抚州籍第一个宰相。晏殊与其第七子晏几道(1037-1110),在当时北宋词坛上,被称为“大晏”和“小晏”。
...〔► 晏殊的诗(11篇)〕