Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 我 [4] => 梦 [5] => 唐 [6] => 宫 [7] => 春 [8] => 昼 [9] => 迟 [10] => 。 [11] => 正 [12] => 舞 [13] => 到 [14] => 、 [15] => 曳 [16] => 裾 [17] => 时 [18] => 。 [19] => 翠 [20] => 云 [21] => 队 [22] => 仗 [23] => 绛 [24] => 霞 [25] => 衣 [26] => 。 [27] => 慢 [28] => 腾 [29] => 腾 [30] => 、 [31] => 手 [32] => 双 [33] => 垂 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 忽 [43] => 然 [44] => 急 [45] => 鼓 [46] => 催 [47] => 将 [48] => 起 [49] => , [50] => 似 [51] => 彩 [52] => 凤 [53] => 、 [54] => 乱 [55] => 惊 [56] => 飞 [57] => 。 [58] => 梦 [59] => 回 [60] => 不 [61] => 见 [62] => 万 [63] => 琼 [64] => 妃 [65] => 。 [66] => 见 [67] => 荷 [68] => 花 [69] => 、 [70] => 被 [71] => 风 [72] => 吹 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 燕 [1] => 归 [2] => 梁 [3] => · [4] => 风 [5] => 莲 )
宋代·蒋捷的简介
蒋捷(生卒年不详),字胜欲,号竹山,宋末元初阳羡(今江苏宜兴)人。先世为宜兴巨族,咸淳十年(1274)进士。南宋亡,深怀亡国之痛,隐居不仕,人称“竹山先生”、“樱桃进士”,其气节为时人所重。长于词,与周密、王沂孙、张炎并称“宋末四大家”。其词多抒发故国之思、山河之恸 、风格多样,而以悲凉清俊、萧寥疏爽为主。尤以造语奇巧之作,在宋季词坛上独标一格,有《竹山词》1卷,收入毛晋《宋六十名家词》本、《疆村丛书》本;又《竹山词》2卷,收入涉园景宋元明词续刊本。
...〔► 蒋捷的诗(6篇)〕