Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 风 [4] => 生 [5] => 高 [6] => 竹 [7] => 凉 [8] => , [9] => 雨 [10] => 送 [11] => 新 [12] => 荷 [13] => 气 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 鱼 [23] => 游 [24] => 悟 [25] => 世 [26] => 网 [27] => , [28] => 鸟 [29] => 语 [30] => 入 [31] => 禅 [32] => 味 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 一 [42] => 挥 [43] => 四 [44] => 百 [45] => 病 [46] => , [47] => 智 [48] => 刃 [49] => 有 [50] => 余 [51] => 地 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 病 [61] => 来 [62] => 每 [63] => 厌 [64] => 客 [65] => , [66] => 今 [67] => 乃 [68] => 思 [69] => 客 [70] => 至 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 又 [1] => 答 [2] => 斌 [3] => 老 [4] => 病 [5] => 愈 [6] => 遣 [7] => 闷 [8] => 二 [9] => 首 [10] => · [11] => 其 [12] => 二 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕