Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 孤 [4] => 城 [5] => 三 [6] => 日 [7] => 风 [8] => 吹 [9] => 雨 [10] => , [11] => 小 [12] => 市 [13] => 人 [14] => 家 [15] => 只 [16] => 菜 [17] => 蔬 [18] => 。 [19] => < [20] => / [21] => p [22] => > [23] => < [24] => p [25] => > [26] => 水 [27] => 远 [28] => 山 [29] => 长 [30] => 双 [31] => 属 [32] => 玉 [33] => , [34] => 身 [35] => 闲 [36] => 心 [37] => 苦 [38] => 一 [39] => 舂 [40] => 锄 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 翁 [50] => 从 [51] => 旁 [52] => 舍 [53] => 来 [54] => 收 [55] => 网 [56] => , [57] => 我 [58] => 适 [59] => 临 [60] => 渊 [61] => 不 [62] => 羡 [63] => 鱼 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 俯 [73] => 仰 [74] => 之 [75] => 间 [76] => 已 [77] => 陈 [78] => 迹 [79] => , [80] => 暮 [81] => 窗 [82] => 归 [83] => 了 [84] => 读 [85] => 残 [86] => 书 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 池 [1] => 口 [2] => 风 [3] => 雨 [4] => 留 [5] => 三 [6] => 日 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕