Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 薄 [4] => 宦 [5] => 各 [6] => 东 [7] => 西 [8] => , [9] => 往 [10] => 事 [11] => 随 [12] => 风 [13] => 雨 [14] => 。 [15] => 先 [16] => 自 [17] => 离 [18] => 歌 [19] => 不 [20] => 忍 [21] => 闻 [22] => , [23] => 又 [24] => 何 [25] => 况 [26] => , [27] => 春 [28] => 将 [29] => 暮 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 愁 [39] => 共 [40] => 落 [41] => 花 [42] => 多 [43] => , [44] => 人 [45] => 逐 [46] => 征 [47] => 鸿 [48] => 去 [49] => 。 [50] => 君 [51] => 向 [52] => 潇 [53] => 湘 [54] => 我 [55] => 向 [56] => 秦 [57] => , [58] => 后 [59] => 会 [60] => 知 [61] => 何 [62] => 处 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > ) Array ( [0] => 卜 [1] => 算 [2] => 子 [3] => · [4] => 薄 [5] => 宦 [6] => 各 [7] => 东 [8] => 西 )
宋代·黄公度的简介
黄公度(1109~1156)字师宪,号知稼翁,莆田(今属福建)人。绍兴八年进士第一,签书平海军节度判官。后被秦桧诬陷,罢归。除秘书省正字,罢为主管台州崇道观。十九年,差通判肇庆府,摄知南恩州。桧死复起,仕至尚书考功员外郎兼金部员外郎,卒年四十八,著有《知稼翁集》十一卷,《知稼翁词》一卷。
...〔► 黄公度的诗(1篇)〕