Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 少 [4] => 游 [5] => 得 [6] => 谪 [7] => , [8] => 尝 [9] => 梦 [10] => 中 [11] => 作 [12] => 词 [13] => 云 [14] => : [15] => “ [16] => 醉 [17] => 卧 [18] => 古 [19] => 藤 [20] => 阴 [21] => 下 [22] => , [23] => 了 [24] => 不 [25] => 知 [26] => 南 [27] => 北 [28] => 。 [29] => ” [30] => 竟 [31] => 以 [32] => 元 [33] => 符 [34] => 庚 [35] => 辰 [36] => 死 [37] => 于 [38] => 藤 [39] => 州 [40] => 光 [41] => 华 [42] => 亭 [43] => 上 [44] => 。 [45] => 崇 [46] => 宁 [47] => 甲 [48] => 申 [49] => , [50] => 庭 [51] => 坚 [52] => 窜 [53] => 宜 [54] => 州 [55] => , [56] => 道 [57] => 过 [58] => 衡 [59] => 阳 [60] => 。 [61] => 览 [62] => 其 [63] => 遗 [64] => , [65] => 始 [66] => 追 [67] => 和 [68] => 其 [69] => 《 [70] => 千 [71] => 秋 [72] => 岁 [73] => 》 [74] => 词 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > [80] => < [81] => p [82] => > [83] => 苑 [84] => 边 [85] => 花 [86] => 外 [87] => , [88] => 记 [89] => 得 [90] => 同 [91] => 朝 [92] => 退 [93] => 。 [94] => 飞 [95] => 骑 [96] => 轧 [97] => , [98] => 鸣 [99] => 珂 [100] => 碎 [101] => 。 [102] => 齐 [103] => 歌 [104] => 云 [105] => 绕 [106] => 扇 [107] => , [108] => 赵 [109] => 舞 [110] => 风 [111] => 回 [112] => 带 [113] => 。 [114] => 严 [115] => 鼓 [116] => 断 [117] => , [118] => 杯 [119] => 盘 [120] => 狼 [121] => 藉 [122] => 犹 [123] => 相 [124] => 对 [125] => 。 [126] => < [127] => / [128] => p [129] => > [130] => < [131] => p [132] => > [133] => 洒 [134] => 泪 [135] => 谁 [136] => 能 [137] => 会 [138] => ? [139] => 醉 [140] => 卧 [141] => 藤 [142] => 阴 [143] => 盖 [144] => 。 [145] => 人 [146] => 已 [147] => 去 [148] => , [149] => 词 [150] => 空 [151] => 在 [152] => 。 [153] => 兔 [154] => 园 [155] => 高 [156] => 宴 [157] => 悄 [158] => , [159] => 虎 [160] => 观 [161] => 英 [162] => 游 [163] => 改 [164] => 。 [165] => 重 [166] => 感 [167] => 慨 [168] => , [169] => 波 [170] => 涛 [171] => 万 [172] => 顷 [173] => 珠 [174] => 沉 [175] => 海 [176] => 。 [177] => < [178] => / [179] => p [180] => > ) Array ( [0] => 千 [1] => 秋 [2] => 岁 [3] => · [4] => 苑 [5] => 边 [6] => 花 [7] => 外 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕