Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 黄 [4] => 菊 [5] => 枝 [6] => 头 [7] => 生 [8] => 晓 [9] => 寒 [10] => 。 [11] => 人 [12] => 生 [13] => 莫 [14] => 放 [15] => 酒 [16] => 杯 [17] => 干 [18] => 。 [19] => 风 [20] => 前 [21] => 横 [22] => 笛 [23] => 斜 [24] => 吹 [25] => 雨 [26] => , [27] => 醉 [28] => 里 [29] => 簪 [30] => 花 [31] => 倒 [32] => 著 [33] => 冠 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 身 [43] => 健 [44] => 在 [45] => , [46] => 且 [47] => 加 [48] => 餐 [49] => 。 [50] => 舞 [51] => 裙 [52] => 歌 [53] => 板 [54] => 尽 [55] => 清 [56] => 欢 [57] => 。 [58] => 黄 [59] => 花 [60] => 白 [61] => 发 [62] => 相 [63] => 牵 [64] => 挽 [65] => , [66] => 付 [67] => 与 [68] => 时 [69] => 人 [70] => 冷 [71] => 眼 [72] => 看 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 鹧 [1] => 鸪 [2] => 天 [3] => · [4] => 座 [5] => 中 [6] => 有 [7] => 眉 [8] => 山 [9] => 隐 [10] => 客 [11] => 史 [12] => 应 [13] => 之 [14] => 和 [15] => 前 [16] => 韵 [17] => 即 [18] => 席 [19] => 答 [20] => 之 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕