Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 蛮 [4] => 姜 [5] => 豆 [6] => 蔻 [7] => 相 [8] => 思 [9] => 味 [10] => 。 [11] => 算 [12] => 却 [13] => 在 [14] => 、 [15] => 春 [16] => 风 [17] => 舌 [18] => 底 [19] => 。 [20] => 江 [21] => 清 [22] => 爱 [23] => 与 [24] => 消 [25] => 残 [26] => 醉 [27] => 。 [28] => 悴 [29] => 憔 [30] => 文 [31] => 园 [32] => 病 [33] => 起 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 停 [43] => 嘶 [44] => 骑 [45] => 、 [46] => 歌 [47] => 眉 [48] => 送 [49] => 意 [50] => 。 [51] => 记 [52] => 晓 [53] => 色 [54] => 、 [55] => 东 [56] => 城 [57] => 梦 [58] => 里 [59] => 。 [60] => 紫 [61] => 檀 [62] => 晕 [63] => 浅 [64] => 香 [65] => 波 [66] => 细 [67] => 。 [68] => 肠 [69] => 断 [70] => 垂 [71] => 杨 [72] => 小 [73] => 市 [74] => 。 [75] => < [76] => / [77] => p [78] => > ) Array ( [0] => 杏 [1] => 花 [2] => 天 [3] => · [4] => 咏 [5] => 汤 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕