Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 梦 [4] => 醒 [5] => 芙 [6] => 蓉 [7] => 。 [8] => 风 [9] => 檐 [10] => 近 [11] => 、 [12] => 浑 [13] => 疑 [14] => 佩 [15] => 玉 [16] => 丁 [17] => 东 [18] => 。 [19] => 翠 [20] => 微 [21] => 流 [22] => 水 [23] => , [24] => 都 [25] => 是 [26] => 惜 [27] => 别 [28] => 行 [29] => 踪 [30] => 。 [31] => 宋 [32] => 玉 [33] => 秋 [34] => 花 [35] => 相 [36] => 比 [37] => 瘦 [38] => , [39] => 赋 [40] => 情 [41] => 更 [42] => 苦 [43] => 似 [44] => 秋 [45] => 浓 [46] => 。 [47] => 小 [48] => 黄 [49] => 昏 [50] => , [51] => 绀 [52] => 云 [53] => 暮 [54] => 合 [55] => , [56] => 不 [57] => 见 [58] => 征 [59] => 鸿 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > [65] => < [66] => p [67] => > [68] => 宜 [69] => 城 [70] => 当 [71] => 时 [72] => 放 [73] => 客 [74] => , [75] => 认 [76] => 燕 [77] => 泥 [78] => 旧 [79] => 迹 [80] => , [81] => 返 [82] => 照 [83] => 楼 [84] => 空 [85] => 。 [86] => 夜 [87] => 阑 [88] => 心 [89] => 事 [90] => , [91] => 灯 [92] => 外 [93] => 败 [94] => 壁 [95] => 哀 [96] => 蛩 [97] => 。 [98] => 江 [99] => 寒 [100] => 夜 [101] => 枫 [102] => 怨 [103] => 落 [104] => , [105] => 怕 [106] => 流 [107] => 作 [108] => 题 [109] => 情 [110] => 肠 [111] => 断 [112] => 红 [113] => 。 [114] => 行 [115] => 云 [116] => 远 [117] => , [118] => 料 [119] => 澹 [120] => 蛾 [121] => 人 [122] => 在 [123] => , [124] => 秋 [125] => 香 [126] => 月 [127] => 中 [128] => 。 [129] => < [130] => / [131] => p [132] => > ) Array ( [0] => 新 [1] => 雁 [2] => 过 [3] => 妆 [4] => 楼 [5] => · [6] => 梦 [7] => 醒 [8] => 芙 [9] => 蓉 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕