Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 春 [4] => 未 [5] => 来 [6] => 时 [7] => , [8] => 酒 [9] => 携 [10] => 不 [11] => 到 [12] => 千 [13] => 岩 [14] => 路 [15] => 。 [16] => 瘦 [17] => 还 [18] => 如 [19] => 许 [20] => 。 [21] => 晚 [22] => 色 [23] => 天 [24] => 寒 [25] => 处 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 无 [35] => 限 [36] => 新 [37] => 愁 [38] => , [39] => 难 [40] => 对 [41] => 风 [42] => 前 [43] => 语 [44] => 。 [45] => 行 [46] => 人 [47] => 去 [48] => 。 [49] => 暗 [50] => 消 [51] => 春 [52] => 素 [53] => 。 [54] => 横 [55] => 笛 [56] => 空 [57] => 山 [58] => 暮 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 越 [5] => 山 [6] => 见 [7] => 梅 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕