Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 门 [4] => 横 [5] => 皱 [6] => 碧 [7] => , [8] => 路 [9] => 入 [10] => 苍 [11] => 烟 [12] => , [13] => 春 [14] => 近 [15] => 江 [16] => 南 [17] => 岸 [18] => 。 [19] => 暮 [20] => 寒 [21] => 如 [22] => 剪 [23] => 。 [24] => 临 [25] => 溪 [26] => 影 [27] => 、 [28] => 一 [29] => 一 [30] => 半 [31] => 斜 [32] => 清 [33] => 浅 [34] => 。 [35] => 飞 [36] => 霙 [37] => 弄 [38] => 晚 [39] => 。 [40] => 荡 [41] => 千 [42] => 里 [43] => 、 [44] => 暗 [45] => 香 [46] => 平 [47] => 远 [48] => 。 [49] => 端 [50] => 正 [51] => 看 [52] => 、 [53] => 琼 [54] => 树 [55] => 三 [56] => 枝 [57] => , [58] => 总 [59] => 似 [60] => 兰 [61] => 昌 [62] => 见 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > [68] => < [69] => p [70] => > [71] => 酥 [72] => 莹 [73] => 云 [74] => 容 [75] => 夜 [76] => 暖 [77] => 。 [78] => 伴 [79] => 兰 [80] => 翘 [81] => 清 [82] => 瘦 [83] => , [84] => 箫 [85] => 凤 [86] => 柔 [87] => 婉 [88] => 。 [89] => 冷 [90] => 云 [91] => 荒 [92] => 翠 [93] => , [94] => 幽 [95] => 栖 [96] => 久 [97] => 、 [98] => 无 [99] => 语 [100] => 暗 [101] => 申 [102] => 春 [103] => 怨 [104] => 。 [105] => 东 [106] => 风 [107] => 半 [108] => 面 [109] => 。 [110] => 料 [111] => 准 [112] => 拟 [113] => 、 [114] => 何 [115] => 郎 [116] => 词 [117] => 卷 [118] => 。 [119] => 欢 [120] => 未 [121] => 阑 [122] => , [123] => 烟 [124] => 雨 [125] => 青 [126] => 黄 [127] => , [128] => 宜 [129] => 昼 [130] => 阴 [131] => 庭 [132] => 馆 [133] => 。 [134] => < [135] => / [136] => p [137] => > ) Array ( [0] => 解 [1] => 语 [2] => 花 [3] => · [4] => 梅 [5] => 花 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕