Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 柳 [4] => 色 [5] => 春 [6] => 阴 [7] => 重 [8] => 。 [9] => 东 [10] => 风 [11] => 力 [12] => , [13] => 快 [14] => 将 [15] => 云 [16] => 雁 [17] => 高 [18] => 送 [19] => 。 [20] => 书 [21] => 檠 [22] => 细 [23] => 雨 [24] => , [25] => 吟 [26] => 窗 [27] => 乱 [28] => 雪 [29] => , [30] => 井 [31] => 寒 [32] => 笔 [33] => 冻 [34] => 。 [35] => 家 [36] => 林 [37] => 秀 [38] => 桔 [39] => 霜 [40] => 老 [41] => , [42] => 笑 [43] => 分 [44] => 得 [45] => 、 [46] => 蟾 [47] => 边 [48] => 桂 [49] => 种 [50] => 。 [51] => 应 [52] => 茂 [53] => 苑 [54] => 、 [55] => 斗 [56] => 转 [57] => 苍 [58] => 龙 [59] => , [60] => 唯 [61] => 潮 [62] => 献 [63] => 奇 [64] => 吴 [65] => 凤 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > [71] => < [72] => p [73] => > [74] => 玉 [75] => 眉 [76] => 暗 [77] => 隐 [78] => 华 [79] => 年 [80] => , [81] => 凌 [82] => 云 [83] => 气 [84] => 压 [85] => , [86] => 千 [87] => 载 [88] => 云 [89] => 梦 [90] => 。 [91] => 名 [92] => 笺 [93] => 淡 [94] => 墨 [95] => , [96] => 恩 [97] => 袍 [98] => 翠 [99] => 草 [100] => , [101] => 紫 [102] => 骝 [103] => 青 [104] => 鞚 [105] => 。 [106] => 飞 [107] => 香 [108] => 杏 [109] => 园 [110] => 新 [111] => 句 [112] => , [113] => 眩 [114] => 醉 [115] => 眼 [116] => 、 [117] => 春 [118] => 游 [119] => 乍 [120] => 纵 [121] => 。 [122] => 弄 [123] => 喜 [124] => 音 [125] => 、 [126] => 鹊 [127] => 绕 [128] => 庭 [129] => 花 [130] => , [131] => 红 [132] => 帘 [133] => 影 [134] => 动 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 宴 [1] => 清 [2] => 都 [3] => · [4] => 送 [5] => 马 [6] => 林 [7] => 屋 [8] => 赴 [9] => 南 [10] => 宫 [11] => 分 [12] => 韵 [13] => 得 [14] => 动 [15] => 字 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕