Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 叶 [4] => 下 [5] => 斜 [6] => 阳 [7] => 照 [8] => 水 [9] => 。 [10] => 卷 [11] => 轻 [12] => 浪 [13] => 、 [14] => 沈 [15] => 沈 [16] => 千 [17] => 里 [18] => 。 [19] => 桥 [20] => 上 [21] => 酸 [22] => 风 [23] => 射 [24] => 眸 [25] => 子 [26] => 。 [27] => 立 [28] => 多 [29] => 时 [30] => , [31] => 看 [32] => 黄 [33] => 昏 [34] => , [35] => 灯 [36] => 火 [37] => 市 [38] => 。 [39] => < [40] => / [41] => p [42] => > [43] => < [44] => p [45] => > [46] => 古 [47] => 屋 [48] => 寒 [49] => 窗 [50] => 底 [51] => 。 [52] => 听 [53] => 几 [54] => 片 [55] => 、 [56] => 井 [57] => 桐 [58] => 飞 [59] => 坠 [60] => 。 [61] => 不 [62] => 恋 [63] => 单 [64] => 衾 [65] => 再 [66] => 三 [67] => 起 [68] => 。 [69] => 有 [70] => 谁 [71] => 知 [72] => , [73] => 为 [74] => 萧 [75] => 娘 [76] => , [77] => 书 [78] => 一 [79] => 纸 [80] => 。 [81] => < [82] => / [83] => p [84] => > ) Array ( [0] => 夜 [1] => 游 [2] => 宫 [3] => · [4] => 叶 [5] => 下 [6] => 斜 [7] => 阳 [8] => 照 [9] => 水 )
宋代·周邦彦的简介
周邦彦(1056年-1121年),中国北宋末期著名的词人,字美成,号清真居士,汉族,钱塘(今浙江杭州)人。历官太学正、庐州教授、知溧水县等。徽宗时为徽猷阁待制,提举大晟府。精通音律,曾创作不少新词调。作品多写闺情、羁旅,也有咏物之作。格律谨严。语言典丽精雅。长调尤善铺叙。为后来格律派词人所宗。旧时词论称他为“词家之冠”。有《清真集》传世。
...〔► 周邦彦的诗(23篇)〕