Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 盘 [4] => 丝 [5] => 系 [6] => 腕 [7] => , [8] => 巧 [9] => 篆 [10] => 垂 [11] => 簪 [12] => , [13] => 玉 [14] => 隐 [15] => 绀 [16] => 纱 [17] => 睡 [18] => 觉 [19] => 。 [20] => 银 [21] => 瓶 [22] => 露 [23] => 井 [24] => , [25] => 彩 [26] => 箑 [27] => 云 [28] => 窗 [29] => , [30] => 往 [31] => 事 [32] => 少 [33] => 年 [34] => 依 [35] => 约 [36] => 。 [37] => 为 [38] => 当 [39] => 时 [40] => 曾 [41] => 写 [42] => 榴 [43] => 裙 [44] => , [45] => 伤 [46] => 心 [47] => 红 [48] => 绡 [49] => 褪 [50] => 萼 [51] => 。 [52] => 黍 [53] => 梦 [54] => 光 [55] => 阴 [56] => , [57] => 渐 [58] => 老 [59] => 汀 [60] => 洲 [61] => 烟 [62] => 蒻 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > [68] => < [69] => p [70] => > [71] => 莫 [72] => 唱 [73] => 江 [74] => 南 [75] => 古 [76] => 调 [77] => , [78] => 怨 [79] => 抑 [80] => 难 [81] => 招 [82] => , [83] => 楚 [84] => 江 [85] => 沉 [86] => 魄 [87] => 。 [88] => 薰 [89] => 风 [90] => 燕 [91] => 乳 [92] => , [93] => 暗 [94] => 雨 [95] => 梅 [96] => 黄 [97] => , [98] => 午 [99] => 镜 [100] => 澡 [101] => 兰 [102] => 帘 [103] => 幕 [104] => 。 [105] => 念 [106] => 秦 [107] => 楼 [108] => 也 [109] => 拟 [110] => 人 [111] => 归 [112] => , [113] => 应 [114] => 剪 [115] => 菖 [116] => 蒲 [117] => 自 [118] => 酌 [119] => 。 [120] => 但 [121] => 怅 [122] => 望 [123] => 、 [124] => 一 [125] => 缕 [126] => 新 [127] => 蟾 [128] => , [129] => 随 [130] => 人 [131] => 天 [132] => 角 [133] => 。 [134] => < [135] => / [136] => p [137] => > ) Array ( [0] => 澡 [1] => 兰 [2] => 香 [3] => · [4] => 淮 [5] => 安 [6] => 重 [7] => 午 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕