Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 五 [4] => 更 [5] => 枥 [6] => 马 [7] => 静 [8] => 无 [9] => 声 [10] => 。 [11] => 邻 [12] => 鸡 [13] => 犹 [14] => 怕 [15] => 惊 [16] => 。 [17] => 日 [18] => 华 [19] => 平 [20] => 晓 [21] => 弄 [22] => 春 [23] => 明 [24] => 。 [25] => 暮 [26] => 寒 [27] => 愁 [28] => 翳 [29] => 生 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 新 [39] => 岁 [40] => 梦 [41] => , [42] => 去 [43] => 年 [44] => 情 [45] => 。 [46] => 残 [47] => 宵 [48] => 半 [49] => 酒 [50] => 醒 [51] => 。 [52] => 春 [53] => 风 [54] => 无 [55] => 定 [56] => 落 [57] => 梅 [58] => 轻 [59] => 。 [60] => 断 [61] => 鸿 [62] => 长 [63] => 短 [64] => 亭 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 醉 [1] => 桃 [2] => 源 [3] => · [4] => 元 [5] => 日 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕