Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 临 [4] => 高 [5] => 阁 [6] => , [7] => 乱 [8] => 山 [9] => 平 [10] => 野 [11] => 烟 [12] => 光 [13] => 薄 [14] => 。 [15] => 烟 [16] => 光 [17] => 薄 [18] => , [19] => 栖 [20] => 鸦 [21] => 归 [22] => 后 [23] => , [24] => 暮 [25] => 天 [26] => 闻 [27] => 角 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 断 [37] => 香 [38] => 残 [39] => 酒 [40] => 情 [41] => 怀 [42] => 恶 [43] => , [44] => 西 [45] => 风 [46] => 催 [47] => 衬 [48] => 梧 [49] => 桐 [50] => 落 [51] => 。 [52] => 梧 [53] => 桐 [54] => 落 [55] => , [56] => 又 [57] => 还 [58] => 秋 [59] => 色 [60] => , [61] => 又 [62] => 还 [63] => 寂 [64] => 寞 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 忆 [1] => 秦 [2] => 娥 [3] => · [4] => 咏 [5] => 桐 )
宋代·李清照的简介
李清照(1084年3月13日~1155年5月12日)号易安居士,汉族,山东省济南章丘人。宋代(南北宋之交)女词人,婉约词派代表,有“千古第一才女”之称。所作词,前期多写其悠闲生活,后期多悲叹身世,情调感伤。形式上善用白描手法,自辟途径,语言清丽。论词强调协律,崇尚典雅,提出词“别是一家”之说,反对以作诗文之法作词。能诗,留存不多,部分篇章感时咏史,情辞慷慨,与其词风不同。有《易安居士文集》《易安词》,已散佚。后人有《漱玉词》辑本。今有《李清照集校注》。
...〔► 李清照的诗(21篇)〕