Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 冰 [4] => 骨 [5] => 清 [6] => 寒 [7] => 瘦 [8] => 一 [9] => 枝 [10] => 。 [11] => 玉 [12] => 人 [13] => 初 [14] => 上 [15] => 木 [16] => 兰 [17] => 时 [18] => 。 [19] => 懒 [20] => 妆 [21] => 斜 [22] => 立 [23] => 澹 [24] => 春 [25] => 姿 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 月 [35] => 落 [36] => 溪 [37] => 穷 [38] => 清 [39] => 影 [40] => 在 [41] => , [42] => 日 [43] => 长 [44] => 春 [45] => 去 [46] => 画 [47] => 帘 [48] => 垂 [49] => 。 [50] => 五 [51] => 湖 [52] => 水 [53] => 色 [54] => 掩 [55] => 西 [56] => 施 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 浣 [1] => 溪 [2] => 沙 [3] => · [4] => 题 [5] => 李 [6] => 中 [7] => 斋 [8] => 舟 [9] => 中 [10] => 梅 [11] => 屏 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕