Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 东 [4] => 风 [5] => 未 [6] => 起 [7] => , [8] => 花 [9] => 上 [10] => 纤 [11] => 尘 [12] => 无 [13] => 影 [14] => 。 [15] => 峭 [16] => 云 [17] => 湿 [18] => , [19] => 凝 [20] => 酥 [21] => 深 [22] => 坞 [23] => , [24] => 乍 [25] => 洗 [26] => 梅 [27] => 清 [28] => 。 [29] => 钓 [30] => 卷 [31] => 愁 [32] => 丝 [33] => , [34] => 冷 [35] => 浮 [36] => 虹 [37] => 气 [38] => 海 [39] => 空 [40] => 明 [41] => 。 [42] => 若 [43] => 耶 [44] => 门 [45] => 闭 [46] => , [47] => 扁 [48] => 舟 [49] => 去 [50] => 懒 [51] => , [52] => 客 [53] => 思 [54] => 鸥 [55] => 轻 [56] => 。 [57] => < [58] => / [59] => p [60] => > [61] => < [62] => p [63] => > [64] => 几 [65] => 度 [66] => 问 [67] => 春 [68] => , [69] => 倡 [70] => 红 [71] => 冶 [72] => 翠 [73] => , [74] => 空 [75] => 媚 [76] => 阴 [77] => 晴 [78] => 。 [79] => 看 [80] => 真 [81] => 色 [82] => 、 [83] => 千 [84] => 岩 [85] => 一 [86] => 素 [87] => , [88] => 天 [89] => 澹 [90] => 无 [91] => 情 [92] => 。 [93] => 醒 [94] => 眼 [95] => 重 [96] => 开 [97] => , [98] => 玉 [99] => 钩 [100] => 帘 [101] => 外 [102] => 晓 [103] => 峰 [104] => 青 [105] => 。 [106] => 相 [107] => 扶 [108] => 轻 [109] => 醉 [110] => , [111] => 越 [112] => 王 [113] => 台 [114] => 上 [115] => , [116] => 更 [117] => 最 [118] => 高 [119] => 层 [120] => 。 [121] => < [122] => / [123] => p [124] => > ) Array ( [0] => 丑 [1] => 奴 [2] => 儿 [3] => 慢 [4] => · [5] => 麓 [6] => 翁 [7] => 飞 [8] => 翼 [9] => 楼 [10] => 观 [11] => 雪 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕