Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 双 [4] => 螺 [5] => 未 [6] => 合 [7] => , [8] => 双 [9] => 蛾 [10] => 先 [11] => 敛 [12] => , [13] => 家 [14] => 在 [15] => 碧 [16] => 云 [17] => 西 [18] => 。 [19] => 别 [20] => 母 [21] => 情 [22] => 怀 [23] => , [24] => 随 [25] => 郎 [26] => 滋 [27] => 味 [28] => , [29] => 桃 [30] => 叶 [31] => 渡 [32] => 江 [33] => 时 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 扁 [43] => 舟 [44] => 载 [45] => 了 [46] => , [47] => 匆 [48] => 匆 [49] => 归 [50] => 去 [51] => , [52] => 今 [53] => 夜 [54] => 泊 [55] => 前 [56] => 溪 [57] => 。 [58] => 杨 [59] => 柳 [60] => 津 [61] => 头 [62] => , [63] => 梨 [64] => 花 [65] => 墙 [66] => 外 [67] => , [68] => 心 [69] => 事 [70] => 两 [71] => 人 [72] => 知 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 少 [1] => 年 [2] => 游 [3] => · [4] => 戏 [5] => 平 [6] => 甫 )
宋代·姜夔的简介
姜夔,南宋文学家、音乐家。人品秀拔,体态清莹,气貌若不胜衣,望之若神仙中人。往来鄂、赣、皖、苏、浙间,与诗人词家杨万里、范成大、辛弃疾等交游。庆元中,曾上书乞正太常雅乐,他少年孤贫,屡试不第,终生未仕,一生转徙江湖,靠卖字和朋友接济为生。他多才多艺,精通音律,能自度曲,其词格律严密。其作品素以空灵含蓄著称,有《白石道人歌曲》等。姜夔对诗词、散文、书法、音乐,无不精善,是继苏轼之后又一难得的艺术全才。
...〔► 姜夔的诗(20篇)〕