Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 清 [4] => 明 [5] => 寒 [6] => 食 [7] => 不 [8] => 多 [9] => 时 [10] => 。 [11] => 香 [12] => 红 [13] => 渐 [14] => 渐 [15] => 稀 [16] => 。 [17] => 番 [18] => 腾 [19] => 妆 [20] => 束 [21] => 闹 [22] => 苏 [23] => 堤 [24] => 。 [25] => 留 [26] => 春 [27] => 春 [28] => 怎 [29] => 知 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 花 [39] => 褪 [40] => 雨 [41] => , [42] => 絮 [43] => 沾 [44] => 泥 [45] => 。 [46] => 凌 [47] => 波 [48] => 寸 [49] => 不 [50] => 移 [51] => 。 [52] => 三 [53] => 三 [54] => 两 [55] => 两 [56] => 叫 [57] => 船 [58] => 儿 [59] => 。 [60] => 人 [61] => 归 [62] => 春 [63] => 也 [64] => 归 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 阮 [1] => 郎 [2] => 归 [3] => · [4] => 西 [5] => 湖 [6] => 春 [7] => 暮 )
宋代·马子严的简介
马子严(生卒年不详),南宋文人,字庄父,自号古洲居士,建安(今福建建瓯)人。淳熙二年(1175)进士,历铅山尉,恤民勤政。长于文词,为寺碑,隐然有排邪之意,为仓铭,蔼然有爱民之心(《嘉靖铅山县志》卷九)。能诗,尝与赵蕃等唱和,《诗人玉屑》卷一九引《玉林诗话》,谓《乌林行》辞意精深,不减张籍、王建之乐府”。尝知岳阳,撰《岳阳志》二卷,不传(刘毓盘《古洲词辑本跋》)。其馀事迹无考。据集中《金陵怀古》、《咏琼花》诸作,知其足迹遍及大江南北。近人赵万里辑有《古洲词》二十九首。《全宋词》第三册录其词。《全宋诗》卷二六五O录其诗五首。
...〔► 马子严的诗(1篇)〕