Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 花 [4] => 不 [5] => 尽 [6] => , [7] => 柳 [8] => 无 [9] => 穷 [10] => 。 [11] => 应 [12] => 与 [13] => 我 [14] => 情 [15] => 同 [16] => 。 [17] => 觥 [18] => 船 [19] => 一 [20] => 棹 [21] => 百 [22] => 分 [23] => 空 [24] => 。 [25] => 何 [26] => 处 [27] => 不 [28] => 相 [29] => 逢 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 朱 [39] => 弦 [40] => 悄 [41] => 。 [42] => 知 [43] => 音 [44] => 少 [45] => 。 [46] => 天 [47] => 若 [48] => 有 [49] => 情 [50] => 应 [51] => 老 [52] => 。 [53] => 劝 [54] => 君 [55] => 看 [56] => 取 [57] => 利 [58] => 名 [59] => 场 [60] => 。 [61] => 今 [62] => 古 [63] => 梦 [64] => 茫 [65] => 茫 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > ) Array ( [0] => 喜 [1] => 迁 [2] => 莺 [3] => · [4] => 花 [5] => 不 [6] => 尽 )
宋代·晏殊的简介
晏殊【yàn shū】(991-1055)字同叔,著名词人、诗人、散文家,北宋抚州府临川城人(今江西进贤县文港镇沙河人,位于香楠峰下,其父为抚州府手力节级),是当时的抚州籍第一个宰相。晏殊与其第七子晏几道(1037-1110),在当时北宋词坛上,被称为“大晏”和“小晏”。
...〔► 晏殊的诗(11篇)〕