Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 花 [4] => 信 [5] => 来 [6] => 时 [7] => , [8] => 恨 [9] => 无 [10] => 人 [11] => 似 [12] => 花 [13] => 依 [14] => 旧 [15] => 。 [16] => 又 [17] => 成 [18] => 春 [19] => 瘦 [20] => , [21] => 折 [22] => 断 [23] => 门 [24] => 前 [25] => 柳 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 天 [35] => 与 [36] => 多 [37] => 情 [38] => , [39] => 不 [40] => 与 [41] => 长 [42] => 相 [43] => 守 [44] => 。 [45] => 分 [46] => 飞 [47] => 后 [48] => , [49] => 泪 [50] => 痕 [51] => 和 [52] => 酒 [53] => , [54] => 占 [55] => 了 [56] => 双 [57] => 罗 [58] => 袖 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 花 [5] => 信 [6] => 来 [7] => 时 )
宋代·晏几道的简介
晏几道(1030-1106,一说1038—1110 ,一说1038-1112),男,汉族,字叔原,号小山,著名词人,抚州临川文港沙河(今属江西省南昌市进贤县)人。晏殊第七子。历任颍昌府许田镇监、乾宁军通判、开封府判官等。性孤傲,晚年家境中落。词风哀感缠绵、清壮顿挫。一般讲到北宋词人时,称晏殊为大晏,称晏几道为小晏。《雪浪斋日记》云:“晏叔原工小词,不愧六朝宫掖体。”如《鹧鸪天》中的“舞低杨柳楼心月,歌尽桃花扇底风”等等词句,备受人们的赞赏。
...〔► 晏几道的诗(21篇)〕