Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 离 [4] => 多 [5] => 最 [6] => 是 [7] => , [8] => 东 [9] => 西 [10] => 流 [11] => 水 [12] => , [13] => 终 [14] => 解 [15] => 两 [16] => 相 [17] => 逢 [18] => 。 [19] => 浅 [20] => 情 [21] => 终 [22] => 似 [23] => , [24] => 行 [25] => 云 [26] => 无 [27] => 定 [28] => , [29] => 犹 [30] => 到 [31] => 梦 [32] => 魂 [33] => 中 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 可 [43] => 怜 [44] => 人 [45] => 意 [46] => , [47] => 薄 [48] => 于 [49] => 云 [50] => 水 [51] => , [52] => 佳 [53] => 会 [54] => 更 [55] => 难 [56] => 重 [57] => 。 [58] => 细 [59] => 想 [60] => 从 [61] => 来 [62] => , [63] => 断 [64] => 肠 [65] => 多 [66] => 处 [67] => , [68] => 不 [69] => 与 [70] => 今 [71] => 番 [72] => 同 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 少 [1] => 年 [2] => 游 [3] => · [4] => 离 [5] => 多 [6] => 最 [7] => 是 )
宋代·晏几道的简介
晏几道(1030-1106,一说1038—1110 ,一说1038-1112),男,汉族,字叔原,号小山,著名词人,抚州临川文港沙河(今属江西省南昌市进贤县)人。晏殊第七子。历任颍昌府许田镇监、乾宁军通判、开封府判官等。性孤傲,晚年家境中落。词风哀感缠绵、清壮顿挫。一般讲到北宋词人时,称晏殊为大晏,称晏几道为小晏。《雪浪斋日记》云:“晏叔原工小词,不愧六朝宫掖体。”如《鹧鸪天》中的“舞低杨柳楼心月,歌尽桃花扇底风”等等词句,备受人们的赞赏。
...〔► 晏几道的诗(21篇)〕