Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 送 [4] => 君 [5] => 南 [6] => 浦 [7] => 。 [8] => 对 [9] => 烟 [10] => 柳 [11] => 、 [12] => 青 [13] => 青 [14] => 万 [15] => 缕 [16] => 。 [17] => 更 [18] => 满 [19] => 眼 [20] => 、 [21] => 残 [22] => 红 [23] => 吹 [24] => 尽 [25] => , [26] => 叶 [27] => 底 [28] => 黄 [29] => 鹂 [30] => 自 [31] => 语 [32] => 。 [33] => 甚 [34] => 动 [35] => 人 [36] => 、 [37] => 多 [38] => 少 [39] => 离 [40] => 情 [41] => , [42] => 楼 [43] => 头 [44] => 水 [45] => 阔 [46] => 山 [47] => 无 [48] => 数 [49] => 。 [50] => 记 [51] => 竹 [52] => 里 [53] => 题 [54] => 诗 [55] => , [56] => 花 [57] => 边 [58] => 载 [59] => 酒 [60] => , [61] => 魂 [62] => 断 [63] => 江 [64] => 干 [65] => 春 [66] => 暮 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > [72] => < [73] => p [74] => > [75] => 都 [76] => 莫 [77] => 问 [78] => 、 [79] => 功 [80] => 名 [81] => 事 [82] => , [83] => 白 [84] => 发 [85] => 渐 [86] => 、 [87] => 星 [88] => 星 [89] => 如 [90] => 许 [91] => 。 [92] => 任 [93] => 鸡 [94] => 鸣 [95] => 起 [96] => 舞 [97] => , [98] => 乡 [99] => 关 [100] => 何 [101] => 在 [102] => , [103] => 凭 [104] => 高 [105] => 目 [106] => 尽 [107] => 孤 [108] => 鸿 [109] => 去 [110] => 。 [111] => 漫 [112] => 留 [113] => 君 [114] => 住 [115] => 。 [116] => 趁 [117] => 酴 [118] => 醿 [119] => 香 [120] => 暖 [121] => , [122] => 持 [123] => 杯 [124] => 且 [125] => 醉 [126] => 瑶 [127] => 台 [128] => 露 [129] => 。 [130] => 相 [131] => 思 [132] => 记 [133] => 取 [134] => , [135] => 愁 [136] => 绝 [137] => 西 [138] => 窗 [139] => 夜 [140] => 雨 [141] => 。 [142] => < [143] => / [144] => p [145] => > ) Array ( [0] => 薄 [1] => 幸 [2] => · [3] => 送 [4] => 安 [5] => 伯 [6] => 弟 )
宋代·韩元吉的简介
韩元吉(1118~1187),南宋词人。字无咎,号南涧。汉族,开封雍邱(今河南开封市)人,一作许昌(今属河南)人。韩元吉词多抒发山林情趣,如〔柳梢青〕"云淡秋云"、〔贺新郎〕"病起情怀恶"等。著有《涧泉集》、《涧泉日记》、《南涧甲乙稿》、《南涧诗余》。存词80余首。
...〔► 韩元吉的诗(3篇)〕