Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 佳 [4] => 节 [5] => 清 [6] => 明 [7] => 桃 [8] => 李 [9] => 笑 [10] => , [11] => 野 [12] => 田 [13] => 荒 [14] => 冢 [15] => 只 [16] => 生 [17] => 愁 [18] => 。 [19] => < [20] => / [21] => p [22] => > [23] => < [24] => p [25] => > [26] => 雷 [27] => 惊 [28] => 天 [29] => 地 [30] => 龙 [31] => 蛇 [32] => 蛰 [33] => , [34] => 雨 [35] => 足 [36] => 郊 [37] => 原 [38] => 草 [39] => 木 [40] => 柔 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 人 [50] => 乞 [51] => 祭 [52] => 余 [53] => 骄 [54] => 妾 [55] => 妇 [56] => , [57] => 士 [58] => 甘 [59] => 焚 [60] => 死 [61] => 不 [62] => 公 [63] => 侯 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 贤 [73] => 愚 [74] => 千 [75] => 载 [76] => 知 [77] => 谁 [78] => 是 [79] => , [80] => 满 [81] => 眼 [82] => 蓬 [83] => 蒿 [84] => 共 [85] => 一 [86] => 丘 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 明 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕