Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 上 [4] => 国 [5] => 。 [6] => 去 [7] => 客 [8] => 。 [9] => 停 [10] => 飞 [11] => 盖 [12] => 、 [13] => 促 [14] => 离 [15] => 筵 [16] => 。 [17] => 长 [18] => 安 [19] => 古 [20] => 道 [21] => 绵 [22] => 绵 [23] => 。 [24] => 见 [25] => 岸 [26] => 花 [27] => 啼 [28] => 露 [29] => , [30] => 对 [31] => 堤 [32] => 柳 [33] => 愁 [34] => 烟 [35] => 。 [36] => 物 [37] => 情 [38] => 人 [39] => 意 [40] => , [41] => 向 [42] => 此 [43] => 触 [44] => 目 [45] => , [46] => 无 [47] => 处 [48] => 不 [49] => 凄 [50] => 然 [51] => 。 [52] => < [53] => / [54] => p [55] => > [56] => < [57] => p [58] => > [59] => 醉 [60] => 拥 [61] => 征 [62] => 骖 [63] => 犹 [64] => 伫 [65] => 立 [66] => , [67] => 盈 [68] => 盈 [69] => 泪 [70] => 眼 [71] => 相 [72] => 看 [73] => 。 [74] => 况 [75] => 绣 [76] => 帏 [77] => 人 [78] => 静 [79] => , [80] => 更 [81] => 山 [82] => 馆 [83] => 春 [84] => 寒 [85] => 。 [86] => 今 [87] => 宵 [88] => 怎 [89] => 向 [90] => 漏 [91] => 永 [92] => , [93] => 顿 [94] => 成 [95] => 两 [96] => 处 [97] => 孤 [98] => 眠 [99] => 。 [100] => < [101] => / [102] => p [103] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => 引 [4] => · [5] => 上 [6] => 国 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕