Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 花 [4] => 穿 [5] => 帘 [6] => 隙 [7] => 透 [8] => 。 [9] => 向 [10] => 梦 [11] => 里 [12] => 销 [13] => 春 [14] => , [15] => 酒 [16] => 中 [17] => 延 [18] => 昼 [19] => 。 [20] => 嫩 [21] => 篁 [22] => 细 [23] => 掐 [24] => , [25] => 想 [26] => 思 [27] => 字 [28] => 、 [29] => 堕 [30] => 粉 [31] => 轻 [32] => 黏 [33] => 綀 [34] => 袖 [35] => 。 [36] => 章 [37] => 台 [38] => 别 [39] => 后 [40] => , [41] => 展 [42] => 绣 [43] => 络 [44] => 、 [45] => 红 [46] => 蔫 [47] => 香 [48] => 旧 [49] => 。 [50] => □ [51] => □ [52] => □ [53] => , [54] => 应 [55] => 数 [56] => 归 [57] => 舟 [58] => , [59] => 愁 [60] => 凝 [61] => 画 [62] => 阑 [63] => 眉 [64] => 柳 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > [70] => < [71] => p [72] => > [73] => 移 [74] => 灯 [75] => 夜 [76] => 语 [77] => 西 [78] => 窗 [79] => , [80] => 逗 [81] => 晓 [82] => 帐 [83] => 迷 [84] => 香 [85] => , [86] => 问 [87] => 何 [88] => 时 [89] => 又 [90] => 。 [91] => 素 [92] => 纨 [93] => 乍 [94] => 试 [95] => , [96] => 还 [97] => 忆 [98] => 是 [99] => 、 [100] => 绣 [101] => 懒 [102] => 思 [103] => 酸 [104] => 时 [105] => 候 [106] => 。 [107] => 兰 [108] => 清 [109] => 蕙 [110] => 秀 [111] => 。 [112] => 总 [113] => 未 [114] => 比 [115] => 、 [116] => 蛾 [117] => 眉 [118] => 螓 [119] => 首 [120] => 。 [121] => 谁 [122] => 诉 [123] => 与 [124] => , [125] => 惟 [126] => 有 [127] => 金 [128] => 笼 [129] => , [130] => 春 [131] => 簧 [132] => 细 [133] => 奏 [134] => 。 [135] => < [136] => / [137] => p [138] => > ) Array ( [0] => 玉 [1] => 烛 [2] => 新 [3] => · [4] => 花 [5] => 穿 [6] => 帘 [7] => 隙 [8] => 透 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕