Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 恨 [4] => 莺 [5] => 花 [6] => 渐 [7] => 老 [8] => , [9] => 但 [10] => 芳 [11] => 草 [12] => 、 [13] => 绿 [14] => 汀 [15] => 洲 [16] => 。 [17] => 纵 [18] => 岫 [19] => 壁 [20] => 千 [21] => 寻 [22] => , [23] => 榆 [24] => 钱 [25] => 万 [26] => 叠 [27] => , [28] => 难 [29] => 买 [30] => 春 [31] => 留 [32] => 。 [33] => 梅 [34] => 花 [35] => 向 [36] => 来 [37] => 始 [38] => 别 [39] => , [40] => 又 [41] => 匆 [42] => 匆 [43] => 、 [44] => 结 [45] => 子 [46] => 满 [47] => 枝 [48] => 头 [49] => 。 [50] => 门 [51] => 外 [52] => 垂 [53] => 杨 [54] => 岸 [55] => 侧 [56] => , [57] => 画 [58] => 桥 [59] => 谁 [60] => 系 [61] => 兰 [62] => 舟 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > [68] => < [69] => p [70] => > [71] => 悠 [72] => 悠 [73] => 。 [74] => 岁 [75] => 月 [76] => 如 [77] => 流 [78] => 。 [79] => 叹 [80] => 水 [81] => 覆 [82] => 、 [83] => 杳 [84] => 难 [85] => 收 [86] => 。 [87] => 凭 [88] => 画 [89] => 阑 [90] => , [91] => 往 [92] => 往 [93] => 抬 [94] => 头 [95] => 举 [96] => 眼 [97] => , [98] => 都 [99] => 是 [100] => 春 [101] => 愁 [102] => 。 [103] => 东 [104] => 风 [105] => 晚 [106] => 来 [107] => 更 [108] => 恶 [109] => , [110] => 怕 [111] => 飞 [112] => 红 [113] => 、 [114] => 怕 [115] => 絮 [116] => 入 [117] => 书 [118] => 楼 [119] => 。 [120] => 双 [121] => 燕 [122] => 归 [123] => 来 [124] => 问 [125] => 我 [126] => , [127] => 怎 [128] => 生 [129] => 不 [130] => 上 [131] => 帘 [132] => 钩 [133] => 。 [134] => < [135] => / [136] => p [137] => > ) Array ( [0] => 木 [1] => 兰 [2] => 花 [3] => 慢 [4] => · [5] => 恨 [6] => 莺 [7] => 花 [8] => 渐 [9] => 老 )
宋代·万俟咏的简介
万俟咏是北宋末南宋初词人。字雅言,自号词隐、大梁词隐。籍贯与生卒年均不详。哲宗元佑时已以诗赋见称于时。据王灼《碧鸡漫志》卷2记载:“元佑时诗赋老手”。但屡试不第,于是绝意仕进,纵情歌酒。自号“大梁词隐”。徽宗政和初年,召试补官,授大晟府制撰。绍兴五年(1135)补任下州文学。善工音律,能自度新声。词学柳永,存词27首。
...〔► 万俟咏的诗(1篇)〕