Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 三 [4] => 月 [5] => 暮 [6] => , [7] => 花 [8] => 落 [9] => 更 [10] => 情 [11] => 浓 [12] => 。 [13] => 人 [14] => 去 [15] => 秋 [16] => 千 [17] => 闲 [18] => 挂 [19] => 月 [20] => , [21] => 马 [22] => 停 [23] => 杨 [24] => 柳 [25] => 倦 [26] => 嘶 [27] => 风 [28] => 。 [29] => 堤 [30] => 畔 [31] => 画 [32] => 船 [33] => 空 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 恹 [43] => 恹 [44] => 醉 [45] => , [46] => 长 [47] => 日 [48] => 小 [49] => 帘 [50] => 栊 [51] => 。 [52] => 宿 [53] => 燕 [54] => 夜 [55] => 归 [56] => 银 [57] => 烛 [58] => 外 [59] => , [60] => 啼 [61] => 莺 [62] => 声 [63] => 在 [64] => 绿 [65] => 阴 [66] => 中 [67] => 。 [68] => 无 [69] => 处 [70] => 觅 [71] => 残 [72] => 红 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 望 [1] => 江 [2] => 南 [3] => · [4] => 三 [5] => 月 [6] => 暮 )
宋代·吴文英的简介
吴文英(约1200~1260),字君特,号梦窗,晚年又号觉翁,四明(今浙江宁波)人。原出翁姓,后出嗣吴氏。与贾似道友善。有《梦窗词集》一部,存词三百四十余首,分四卷本与一卷本。其词作数量丰沃,风格雅致,多酬答、伤时与忆悼之作,号“词中李商隐”。而后世品评却甚有争论。
...〔► 吴文英的诗(46篇)〕