Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 昨 [4] => 夜 [5] => 西 [6] => 溪 [7] => 游 [8] => 赏 [9] => , [10] => 芳 [11] => 树 [12] => 奇 [13] => 花 [14] => 千 [15] => 样 [16] => 。 [17] => 锁 [18] => 春 [19] => 光 [20] => , [21] => 金 [22] => 尊 [23] => 满 [24] => , [25] => < [26] => / [27] => p [28] => > [29] => < [30] => p [31] => > [32] => 听 [33] => 弦 [34] => 管 [35] => 。 [36] => 娇 [37] => 妓 [38] => 舞 [39] => 衫 [40] => 香 [41] => 暖 [42] => 。 [43] => 不 [44] => 觉 [45] => 到 [46] => 斜 [47] => 晖 [48] => , [49] => 马 [50] => 驮 [51] => 归 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 溪 [2] => 子 )
五代·毛文锡的简介
唐末五代时人,字平珪,高阳(今属河北人),一作南阳(今属河南)人。年十四,登进士第。已而入蜀,从王建,官翰林学士承旨,进文思殿大学士,拜司徒,蜀亡,随王衍降唐。未几,复事孟氏,与欧阳烔等五人以小词为孟昶所赏。《花间集》称毛司徒,著有《前蜀纪事》《茶谱》,词存三十二首,今有王国维辑《毛司徒词》一卷。
...〔► 毛文锡的诗(38篇)〕