Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 玉 [4] => 容 [5] => 光 [6] => 照 [7] => 菱 [8] => 花 [9] => 影 [10] => , [11] => 沈 [12] => 沈 [13] => 脸 [14] => 上 [15] => 秋 [16] => 波 [17] => 冷 [18] => 。 [19] => 白 [20] => 雪 [21] => 一 [22] => 声 [23] => 新 [24] => , [25] => 雕 [26] => 梁 [27] => 起 [28] => 暗 [29] => 尘 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 宝 [39] => 钗 [40] => 摇 [41] => 翡 [42] => 翠 [43] => , [44] => 香 [45] => 惹 [46] => 芙 [47] => 蓉 [48] => 醉 [49] => 。 [50] => 携 [51] => 手 [52] => 入 [53] => 鸳 [54] => 衾 [55] => , [56] => 谁 [57] => 人 [58] => 知 [59] => 此 [60] => 心 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 菩 [1] => 萨 [2] => 蛮 [3] => [4] => 其 [5] => 三 )
五代·魏承班的简介
约公元九三O年前后在世字、里、生年不详死于925年五代时许州人,约后唐明宗长兴初前后在世,据当代学者考证,死于前蜀败亡之际。父魏宏夫,为蜀王建养子,赐姓名王宗弼,封齐王。承班为驸马都尉,官至太尉。国亡,与其父同时被杀。承班工词,艳丽似温庭筠,今存二十一首(见《唐五代词》)。 元遗山曰:魏承班词,俱为言情之作。大旨明净,不更苦心刻意以竞胜者。
...〔► 魏承班的诗(12篇)〕