Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 梅 [4] => 落 [5] => 繁 [6] => 枝 [7] => 千 [8] => 万 [9] => 片 [10] => , [11] => 犹 [12] => 自 [13] => 多 [14] => 情 [15] => , [16] => 学 [17] => 雪 [18] => 随 [19] => 风 [20] => 转 [21] => 。 [22] => 昨 [23] => 夜 [24] => 笙 [25] => 歌 [26] => 容 [27] => 易 [28] => 散 [29] => , [30] => 酒 [31] => 醒 [32] => 添 [33] => 得 [34] => 愁 [35] => 无 [36] => 限 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 楼 [46] => 上 [47] => 春 [48] => 山 [49] => 寒 [50] => 四 [51] => 面 [52] => , [53] => 过 [54] => 尽 [55] => 征 [56] => 鸿 [57] => , [58] => 暮 [59] => 景 [60] => 烟 [61] => 深 [62] => 浅 [63] => 。 [64] => 一 [65] => 晌 [66] => 凭 [67] => 栏 [68] => 人 [69] => 不 [70] => 见 [71] => , [72] => 鲛 [73] => 绡 [74] => 掩 [75] => 泪 [76] => 思 [77] => 量 [78] => 遍 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 鹊 [1] => 踏 [2] => 枝 [3] => · [4] => 梅 [5] => 落 [6] => 繁 [7] => 枝 [8] => 千 [9] => 万 [10] => 片 )
五代·冯延巳的简介
冯延巳 (903--960)又名延嗣,字正中,五代广陵(今江苏省扬州市)人。在南唐做过宰相,生活过得很优裕、舒适。他的词多写闲情逸致辞,文人的气息很浓,对北宋初期的词人有比较大的影响。宋初《钓矶立谈》评其“学问渊博,文章颖发,辩说纵横”,其词集名《阳春集》。
...〔► 冯延巳的诗(18篇)〕